می توان گفت که آلاچیق شیشه ای نوعی سایبان یا اقامتگاهی موقت است که رهگذران از آن برای استراحتی کوتاه از آن استفاده می کنند. این نوع سازه با مصالحی متفاوت از آنچه در ساختمان سازی استفاده شده ساخته می شود.
نکته ای که در ساخت آلاچیق شیشه ای بسیار مورد اهمیت قرار می گیرد این است که آلاچیق شیشه ای به گونه ای طراحی شود که از نظر زیبایی بصری بسیار قابل توجه باشد. اگر دقت کرده باشید متوجه خواهید شد که معمولا در اطراف یا میان آلاچیق ها حوض کوچک یا آبنمای زیبایی کار شده است. برای ساخت آلاچیق شیشه ای هیچ گونه فرمول خاصی وجود ندارد. نقاطی که معمولا مکان مناسبی برای ایجاد آلاچیق شیشه ای می باشد عبارت است از: کنار استخرها، آبنماها یا در میان توده ای از درختان.
آن چیزی که مشخص است اینکه کاملا معین نیست که از چه زمانی ساخت آلاچیق شیشه ای رواج یافته است اما طبق شواهد موجود اوایل قرن هفدهم به صورت اندک در برخی باغات و قصرها از این پوشش استفاده می گردید البته لازم به ذکر است که ساختار آن به شکل امروزی نبود و در ابتدا به صورت اطاقکی دورتر از ساختمان اصلی و برای استراحت نیم روزی و خلوت گاه استفاده می گردید.
معمولا برای طراحی آلاچیق شیشه ای به چگونگی همخوانی با دیگر عوامل، موقعیت زمین و ایده طراح توجه ویژه می گردد.
در شمال ایران آلاچیق با وسایلی از جمله بقایای ساقه های برنج و گندم، چوب و شیشه ساخته می شود.مصالحی که در آلاچیق های روستایی استفاده می شود از مواد ارزان قیمت و ساده می باشد.
- ۹۴/۰۷/۲۹